Wiosno, wiosenko, jakaś ty piękna!

Aż się chce patrzeć, podziwiać, wdychać zapach kwiatów i cieszyć najpiękniejszą porą roku – WIOSNĄ 🙂

Dzień Flagi

2 maja, kolejny świąteczny dzień, Dzień Flagi, chociaż nie wolny od pracy, ale piękny i ciepły. Co przykuło dziś moją uwagę? W drodze powrotnej z pracy udało mi się znaleźć w samym środku miasta małą polankę pełną kwitnących mleczy, ba! nawet już część przekwitła i stała się pięknymi dmuchawcami! 🙂 A po drugiej stronie ulicy znajduje się dom, którego elewacja idealnie komponuje się z kwitnącym drzewem.
Jak mało potrzeba, by uśmiechnąć się do świata 🙂

W komentarzu pod poprzednim wpisem Altea umieściła prześliczną „Balladę majową” SDM. Dziękuję 🙂

Wiosna to wystarczający powód do radości!

Każdego z nas życie „obdarowuje” różnymi problemami, dopadają mniejsze, czy większe kłopoty, wciąż za czymś gonimy, o coś zabiegamy, gubiąc po drodze zdrowie, siły i coś bez wątpienia cennego, jeśli nie najcenniejszego – radość życia – taką, jaką mają szczęśliwe, beztroskie dzieci 🙂  Wprawdzie z dzieciństwa wyrosłam już bardzo dawno temu, ale nie zapomniałam, jak to jest cieszyć się tym, co mnie otacza i co przynosi Los 🙂 Każda, nawet najmniejsza radość jest cenniejsza, niż złoto i srebro.
Nie mam zbyt wiele do ofiarowania, ale ku uciesze wszystkich tu zaglądających – kilka zdjęć Pani Wiosny 🙂

Pierwsze pąki magnolii

Od wczoraj zrobiło się nieco cieplej i od razu czuje się wiosenny powiew. W miniogródku przed moją pracą zakwitły magnolie 🙂 Póki co właściwie są to tylko pąki, ale oczekiwanie na pełny rozkwit jest najpiękniejsze.. 🙂 Niedawno widziałam na drzewie na moim podwórku tokującego samca sójki (tak przypuszczam, że to był pan sójka, a nie pani). Wydawał z siebie niezbyt głośne dźwięki, poruszał głową w górę i w dół, stroszył pióra na głowie, a potem usiadł na gałęzi i (być może) czekał na partnerkę. Wiosna, wiosna.. 🙂

Jesień czai się pośród lata

Gdy wybierałam się idealnie w środku lata na urlop (niespodziewanie, bo koleżanka z pracy zamieniła się ze mną terminami), byłam przekonana, że sierpień będzie drastycznie gorącym miesiącem i gdy wrócę do pracy, to się rozpłynę z upału. Gdzieś natrafiłam na taką właśnie prognozę pogody, zapowiadającą temperatury w sierpniu sięgające nawet 36 stopni C.! Oczywiście, nie gdzieś w Afryce, czy na Karaibach, ale w Polsce 😉 Pomyślałam wtedy: „Boże, jak my wytrzymamy w pracy bez klimy..?”
Teraz jednak nie mam już takich zmartwień, bo prognoza temperatur podzieliła się na pół 😉
W ten oto sposób jesień skrada się i każdego dnia zagarnia dla siebie większą przestrzeń.
A to mglistymi porankami, które liżą chłodem po ramionach, a to nawłociami, które złocą się coraz śmielej, a to astrami i jeżynami w ogrodach…

A Tuwim pisał o mimozach (tak mu pasowało do wiersza), bo: „Nawłociami jesień się zaczyna…” to brzmi nie jak wiersz, ale jak sprawozdanie z realizacji planu rocznego 😉